كاربري اين خانه تاريخي به كافه رستوران تغيير كرده است. چه فكر خوبي. آن هم براي فرار از شلوغي خياباني مثل جمهوري.
وقتي از خيابان جمهوري حرف مي‌زنيم معمولاً همه ما به ياد شلوغي، رفت و آمد، موبايل فروش ها، لوازم خانگي، موتور سواران، اتوبوس ها و چه و چه مي افتيم! اما امروز مي‌خواهم برايتان نقطه اي از همين خيابان را معرفي كنم كه وقتي به آن جا سر زديد، خبري از اين همهمه و سرو صدا و برو بيا نباشد. يك خانه كه اتفاقاً كلي گرم و دنج هم هست. از همان ها كه حياطش شما را ياد تهران قديم بيندازد و ساختمانش شاهكار هاي معماري دوره قجري را بنمايد. ته يك كوچه خلوت، با دري كه به روزهاي خوب گذشته هدايتت مي‌كند و اولين شاتر دوربينت براي همان دَر، كليك مي‌كند. خانه فاموري را با مجله دلتا بشناسيد.
خانه تاريخي فاموري كجاست؟
شايد شما هم از آن دست افرادي باشيد كه در روزهاي تعطيل حوالي خيابان جمهوري مي‌گرديد. جمهوري و خيابان هاي اطرافش. با ساختمان هاي چندين ساله و محله ها قديمي خاطره انگيز و خوشمزه هايي كه در بهترين نقطه شهر هم طعمش را نمي‌يابيد. خب، خيلي هم خوب. پس امروز ماهم در صفحه گردشگري مان به حوالي خيابان جمهوري تهران مي‌رويم.
خانه فاموري يكي از خانه هاي دنج ته يك كوچه خلوت و قديمي است. خودش هم سن و سال دار است. اما در سال ۱۳۸۷ توسط خانم فاموري كه صاحب خانه آنجا بود، بازسازي شده و از آن روز اين نام را با خود مي‌كشد. بايد به خيابان جمهوري بروي – پيش از پل حافظ – بعد از خيابان رم- كوچه گشتاسب – انتهاي كوچه- پلاك6 به همين راحتي. با تاكسي، مترو و اتوبوس مي‌تواني به آنجا برسي. اما طرح ترافيك است و اتومبيل شخصي را فقط روز تعطيل بايد با خودت ببري. روز خوبي باشه.
خانه فاموري
خانه فاموري، يادگاري است از دوره قاجار است. به ثبت ملي هم رسيده. داخل كوچه اي قرار دارد كه آخرين خانه اش فاموري است. جلوي خانه ميز و نيمكتي قرار داده شده كه براي سيگاري هاست. جالب اينكه داخل حياط خانه هم نمي‌شود سيگار كشيد.
اينجا درست شبيه فضاي داخلي كافه هاي كوچك فرانسوي است كه در فيلم ها ديده ايم. گلدان هايي از سقف آويزان است و مبل هايي هم آنجا قرار داده شده. خانه نماي آجري دارد و حوضي سنگي درست وسط حياط است كه تا وارد مي شوي توجه‌ت را جلب مي‌كند. اصلاً به نظرم اين حياط نقطه قوت اينجااست. نقلي و خودماني با فواره جوشان و گلدان هاي دورش كه غير ممكن است با ديدنش به ياد خانه مادربزرگتان نيفتيد.
كافه رستوران فاموري
كاربري اين خانه به كافه رستوران تغيير كرده. چه فكر خوبي. آن هم براي فرار از شلوغي خياباني مثل جمهوري. ميزهاي كوچك و بزرگ چيده شده در حياط و داخل عمارت آن را زيبا تر هم كرده است. آشپزخانه كوچكش هر روز دو يا سه مدل غذاي ايراني مي‌پزد؛ لوبيا پلو، ماكاروني، قليه ماهي ،كوكو سبزي، كشك بادمجان، آش ماست كه البته خيلي ها چون عصر تا شب را اينجا مي‌گذرانند معمولاً چاي و انواع قهوه و لته را اينجا مي‌نوشند. همين.
فروشگاه كوچكي براي خريد ظروفِ سراميكي يا سفالي و شال هاي سنتي در كنار حياط است كه الان نمي‌دانم جنس ديگري به آن اضافه شده يا نه. البته اگر قصد خريد داشته باشيد هم با كمي پياده روي به پرديس چهار سو مي‌رسيد و اگر براي گشت و گذار آمده‌ايد خيابان سي تير هم خوب است. خيابان خارك و نوفل لوشاتو و كوچه لولاگر هم كه دم دستتان است.
خانه فاموري روزهاي شنبه تعطيل است، اما روزهاي عادي از 10صبح تا 12 شب باز است. در پي خراب كردن هاي آن منطقه هنوز هم به حياتش ادامه مي‌دهد و فعلاً از آن جان سالم به در برده و در تاريخ ۲۳ مرداد سال جاري هم در فهرست آثار ملي كشور ثبت شده. براي برگزاري گالري ها هم اجاره داده مي‌شود. در انتهاي حياط هم يك استوديو گل خيلي زيبا به چشم مي‌خورد.
حرف آخر
خوب است به شما بگويم خانه فاموري يكي از نقاط گردشگري اين روزها شده و معمولاً همه كساني كه ميهمان خارجي دارند بالاخره او را براي يكي از بعد از ظهرهايش به آنجا خواهند برد. البته اين خانه بيشتر از آنكه يك كافه رستوران باشد، يك خانه قجري بسيار زيباست كه جان مي‌دهد براي عكاسي. حياط نقلي با درخت هاي سرسبز و حوض آبيِ آب كه نشستن كنارش كلي آرامش بخش است و در پاييز حياط باران خورده مي‌تواند مسحورت كند. جايي كه خود بچه هاي فاموري هم ادعايي بابت رستوران بودن آنجا ندارند. فقط آن خانه را محلي براي گپ زدن و دور هم جمع شدن و شايد يك فنجان قهوه خوردن مي‌دانند.
كاربري اين خانه تاريخي به كافه رستوران تغيير كرده است. چه فكر خوبي. آن هم براي فرار از شلوغي خياباني مثل جمهوري.
وقتي از خيابان جمهوري حرف مي‌زنيم معمولاً همه ما به ياد شلوغي، رفت و آمد، موبايل فروش ها، لوازم خانگي، موتور سواران، اتوبوس ها و چه و چه مي افتيم! اما امروز مي‌خواهم برايتان نقطه اي از همين خيابان را معرفي كنم كه وقتي به آن جا سر زديد، خبري از اين همهمه و سرو صدا و برو بيا نباشد. يك خانه كه اتفاقاً كلي گرم و دنج هم هست. از همان ها كه حياطش شما را ياد تهران قديم بيندازد و ساختمانش شاهكار هاي معماري دوره قجري را بنمايد. ته يك كوچه خلوت، با دري كه به روزهاي خوب گذشته هدايتت مي‌كند و اولين شاتر دوربينت براي همان دَر، كليك مي‌كند. خانه فاموري را با مجله دلتا بشناسيد.
خانه تاريخي فاموري كجاست؟
شايد شما هم از آن دست افرادي باشيد كه در روزهاي تعطيل حوالي خيابان جمهوري مي‌گرديد. جمهوري و خيابان هاي اطرافش. با ساختمان هاي چندين ساله و محله ها قديمي خاطره انگيز و خوشمزه هايي كه در بهترين نقطه شهر هم طعمش را نمي‌يابيد. خب، خيلي هم خوب. پس امروز ماهم در صفحه گردشگري مان به حوالي خيابان جمهوري تهران مي‌رويم.
خانه فاموري يكي از خانه هاي دنج ته يك كوچه خلوت و قديمي است. خودش هم سن و سال دار است. اما در سال ۱۳۸۷ توسط خانم فاموري كه صاحب خانه آنجا بود، بازسازي شده و از آن روز اين نام را با خود مي‌كشد. بايد به خيابان جمهوري بروي – پيش از پل حافظ – بعد از خيابان رم- كوچه گشتاسب – انتهاي كوچه- پلاك6 به همين راحتي. با تاكسي، مترو و اتوبوس مي‌تواني به آنجا برسي. اما طرح ترافيك است و اتومبيل شخصي را فقط روز تعطيل بايد با خودت ببري. روز خوبي باشه.
خانه فاموري
خانه فاموري، يادگاري است از دوره قاجار است. به ثبت ملي هم رسيده. داخل كوچه اي قرار دارد كه آخرين خانه اش فاموري است. جلوي خانه ميز و نيمكتي قرار داده شده كه براي سيگاري هاست. جالب اينكه داخل حياط خانه هم نمي‌شود سيگار كشيد.
اينجا درست شبيه فضاي داخلي كافه هاي كوچك فرانسوي است كه در فيلم ها ديده ايم. گلدان هايي از سقف آويزان است و مبل هايي هم آنجا قرار داده شده. خانه نماي آجري دارد و حوضي سنگي درست وسط حياط است كه تا وارد مي شوي توجه‌ت را جلب مي‌كند. اصلاً به نظرم اين حياط نقطه قوت اينجااست. نقلي و خودماني با فواره جوشان و گلدان هاي دورش كه غير ممكن است با ديدنش به ياد خانه مادربزرگتان نيفتيد.
كافه رستوران فاموري
كاربري اين خانه به كافه رستوران تغيير كرده. چه فكر خوبي. آن هم براي فرار از شلوغي خياباني مثل جمهوري. ميزهاي كوچك و بزرگ چيده شده در حياط و داخل عمارت آن را زيبا تر هم كرده است. آشپزخانه كوچكش هر روز دو يا سه مدل غذاي ايراني مي‌پزد؛ لوبيا پلو، ماكاروني، قليه ماهي ،كوكو سبزي، كشك بادمجان، آش ماست كه البته خيلي ها چون عصر تا شب را اينجا مي‌گذرانند معمولاً چاي و انواع قهوه و لته را اينجا مي‌نوشند. همين.
فروشگاه كوچكي براي خريد ظروفِ سراميكي يا سفالي و شال هاي سنتي در كنار حياط است كه الان نمي‌دانم جنس ديگري به آن اضافه شده يا نه. البته اگر قصد خريد داشته باشيد هم با كمي پياده روي به پرديس چهار سو مي‌رسيد و اگر براي گشت و گذار آمده‌ايد خيابان سي تير هم خوب است. خيابان خارك و نوفل لوشاتو و كوچه لولاگر هم كه دم دستتان است.
خانه فاموري روزهاي شنبه تعطيل است، اما روزهاي عادي از 10صبح تا 12 شب باز است. در پي خراب كردن هاي آن منطقه هنوز هم به حياتش ادامه مي‌دهد و فعلاً از آن جان سالم به در برده و در تاريخ ۲۳ مرداد سال جاري هم در فهرست آثار ملي كشور ثبت شده. براي برگزاري گالري ها هم اجاره داده مي‌شود. در انتهاي حياط هم يك استوديو گل خيلي زيبا به چشم مي‌خورد.
حرف آخر
خوب است به شما بگويم خانه فاموري يكي از نقاط گردشگري اين روزها شده و معمولاً همه كساني كه ميهمان خارجي دارند بالاخره او را براي يكي از بعد از ظهرهايش به آنجا خواهند برد. البته اين خانه بيشتر از آنكه يك كافه رستوران باشد، يك خانه قجري بسيار زيباست كه جان مي‌دهد براي عكاسي. حياط نقلي با درخت هاي سرسبز و حوض آبيِ آب كه نشستن كنارش كلي آرامش بخش است و در پاييز حياط باران خورده مي‌تواند مسحورت كند. جايي كه خود بچه هاي فاموري هم ادعايي بابت رستوران بودن آنجا ندارند. فقط آن خانه را محلي براي گپ زدن و دور هم جمع شدن و شايد يك فنجان قهوه خوردن مي‌دانند.
امیکرون و آنچه درباره خطرات ابتلا به آن باید بدانید