در شرق اندونزی آتشفشانی با گدازه‌های آبی وجود دارد که نورهایش شب را روشن می‌کند. این پدیده هیچ جای دیگر جهان قابل رویت نیست و آن قدر عجیب است که حتی زمین شناسان برجسته نیز با دیدن آن شگفت زده می‌شوند. با مجله دلتا همراه باشید تا این پدیده عجیب را بشناسید.
برخلاف آن چه که در اولین فکر به ذهن انسان خطور می‌کند، این گدازه‌های آبی درخشان ماگما نیستند. در واقع نورهای آبی حاصل احتراق گازهای سولفور هستند. گاز سولفور تحت فشار و دمای زیاد از شکاف‌های آتشفشان خارج می‌شود. دمای آن نزدیک به ۶۰۰ درجه سانتی گراد است و هنگامی که با هوای آزاد برخورد می‌کند آتش می‌گیرد. آتشی که ارتفاع شعله‌های آن به ۵ متر هم می‌رسد.
سپس مقداری از گازهای خارج شده تبدیل به سولفور مایع می‌شوند. این مایع در حالی که به سمت پایین جاری می‌شود به سوختن خود ادامه می‌دهد.
دریاچه یخی که در نزدیکی این آتشفشان قرار دارد
در بالای آتشفشان کاوا آیجن در اندونزی، یک دریاچه یخ وجود دارد که بزرگ‌ترین نمونه از دریاچه‌ای است که با هیدروکلریک اسید پر شده است. در واقع اسید موجود در آن موجب شده که دریاچه، سبز به نظر برسد. علت اینکه این دریاچه تا این اندازه اسیدی شده است این است که: آتشفشان گاز هیدروژن کلرید منتشر می‌کند. گاز تولید شده به آب واکنش نشان می‌دهد و موجب تشکیل هیدروکلرید اسید با غلظت بالا و ph تقریبا صفر می‌شود. در نتیجه آب در درجه بالایی اسیدی می‌شود.
استفاده صنعتی از نورهای آتشفشان آبی
برای تسریع فرم‌دهی به مواد معدنی، یک شرکت فعال در حوزه معدن، لوله‌های سرامیکی تهویه را در نزدیکی خروجی گازهای آتشفشانی کار گذاشته است. لوله‌ها سولفور را به درون خود می‌کشند و پس از خنک شدن گاز به سولفور مایع تبدیل می‌شود که از لوله‌ها پایین ریخته و به گوگرد جامد تبدیل می‌شود.
معدن‌کاران حدود ۴۰ سال است که از این آتشفشان آبی، گوگرد استخراج می‌کنند. اغلب آن‌ها شب‌ها و زیر نور آبی به این کار می‌پردازند تا از گرمای طاقت‌فرسای روز فرار کنند و درآمد بیشتری کسب کنند.
اگر بخواهید زمان طولانی را در کنار گازهای اسیدی با غلظت بالا سپری کنید، لازم است که از ماسک استفاده کنید، چون در این گازها دی اکسید سولفور وجود دارد و برای سلامتی بسیار خطرناک است.
پیشنهاد مطالعه: مطلب ساختمان هایی با ظاهر خاص اما جالب! را بخوانید.
در شرق اندونزی آتشفشانی با گدازه‌های آبی وجود دارد که نورهایش شب را روشن می‌کند. این پدیده هیچ جای دیگر جهان قابل رویت نیست و آن قدر عجیب است که حتی زمین شناسان برجسته نیز با دیدن آن شگفت زده می‌شوند. با مجله دلتا همراه باشید تا این پدیده عجیب را بشناسید.
برخلاف آن چه که در اولین فکر به ذهن انسان خطور می‌کند، این گدازه‌های آبی درخشان ماگما نیستند. در واقع نورهای آبی حاصل احتراق گازهای سولفور هستند. گاز سولفور تحت فشار و دمای زیاد از شکاف‌های آتشفشان خارج می‌شود. دمای آن نزدیک به ۶۰۰ درجه سانتی گراد است و هنگامی که با هوای آزاد برخورد می‌کند آتش می‌گیرد. آتشی که ارتفاع شعله‌های آن به ۵ متر هم می‌رسد.
سپس مقداری از گازهای خارج شده تبدیل به سولفور مایع می‌شوند. این مایع در حالی که به سمت پایین جاری می‌شود به سوختن خود ادامه می‌دهد.
دریاچه یخی که در نزدیکی این آتشفشان قرار دارد
در بالای آتشفشان کاوا آیجن در اندونزی، یک دریاچه یخ وجود دارد که بزرگ‌ترین نمونه از دریاچه‌ای است که با هیدروکلریک اسید پر شده است. در واقع اسید موجود در آن موجب شده که دریاچه، سبز به نظر برسد. علت اینکه این دریاچه تا این اندازه اسیدی شده است این است که: آتشفشان گاز هیدروژن کلرید منتشر می‌کند. گاز تولید شده به آب واکنش نشان می‌دهد و موجب تشکیل هیدروکلرید اسید با غلظت بالا و ph تقریبا صفر می‌شود. در نتیجه آب در درجه بالایی اسیدی می‌شود.
استفاده صنعتی از نورهای آتشفشان آبی
برای تسریع فرم‌دهی به مواد معدنی، یک شرکت فعال در حوزه معدن، لوله‌های سرامیکی تهویه را در نزدیکی خروجی گازهای آتشفشانی کار گذاشته است. لوله‌ها سولفور را به درون خود می‌کشند و پس از خنک شدن گاز به سولفور مایع تبدیل می‌شود که از لوله‌ها پایین ریخته و به گوگرد جامد تبدیل می‌شود.
معدن‌کاران حدود ۴۰ سال است که از این آتشفشان آبی، گوگرد استخراج می‌کنند. اغلب آن‌ها شب‌ها و زیر نور آبی به این کار می‌پردازند تا از گرمای طاقت‌فرسای روز فرار کنند و درآمد بیشتری کسب کنند.
اگر بخواهید زمان طولانی را در کنار گازهای اسیدی با غلظت بالا سپری کنید، لازم است که از ماسک استفاده کنید، چون در این گازها دی اکسید سولفور وجود دارد و برای سلامتی بسیار خطرناک است.
پیشنهاد مطالعه: مطلب ساختمان هایی با ظاهر خاص اما جالب! را بخوانید.
امیکرون و آنچه درباره خطرات ابتلا به آن باید بدانید