آیا غذاهای مصنوعی به یک واقعیت تبدیل خواهند شد؟ حقیقت این است که منابع طبیعی کره زمین رو به اتمام است و با افزایش جمعیت، نیاز به غذا روز به روز در حال بیشتر شدن است. در این شرایط غذاهای مصنوعی یعنی غذاهایی که در آزمایشگاه کشت می‌شوند می‌توانند از بدتر شدن شرایط جلوگیری کنند. در این مقاله از مجله دلتا به پدیده غذاهای مصنوعی خواهیم پرداخت و به این سوال پاسخ خواهیم داد که آیا علم می‌تواند همبرگرهای خوشمزه‌تری بپزد؟
غذاهای مصنوعی از تخیل تا واقعیت
مدتی پیش سازمان غذا و داروی آمریکا، اولین گام را به سوی قانونی کردن تولید مواد غذایی این بار نه در مزارع بلکه در آزمایشگاه‌ها برداشت. ایده رشد دادن یک تکه استیک در آزمایشگاه به جای پرورش دادن یک گاو کامل از دهه ۱۸۹۰ در ذهن بشر وجود داشته و به موضوع داستان‌های علمی و تخیلی تبدیل شده است اما در سال ۲۰۱۳ اولین همبرگر از گوشت رشد یافته در آزمایشگاه تهیه شد.
موافقان این تکنولوژی، نام “گوشت تمیز” و یا “گوشت متمدن” را روی آن قرار دادند اما عبارت “گوشت” به مذاق کشاورزان و دامداران سنتی خوش نیامد و آن‌ها معتقد بودند که گوشت از حیوانات زنده به دست می‌آید و این عبارت در واقع نوعی دزدی اعتبار از دامداران است. اما مساله اینجاست که سلول‌های پایه‌ای که برای کشت گوشت در آزمایشگاه به کار می‌روند نیز از موجودات زنده به دست می‌آیند.
گوشت مصنوعی
بیشتر مردم گوشت دوست دارند و این غذا بخشی از خوراک روزانه آن‌ها را تشکیل می‌دهد اما وقتی صحبت از غذاهای مصنوعی و گوشت کشت شده می‌شود این افراد ممکن است نظر متفاوتی داشته باشند. بروس فردریک رئیس انجمن Good Food می‌گوید این یک تغییر اجتناب ناپذیر است و با تاثیر منفی کشاورزی و دامداری روی محیط زیست (از طریق تولید گازهای گلخانه‌ای و مصرف بالای آب و انرژی) وقت آن رسیده است که تجدید نظری در فرآیندهای تولید غذا داشته باشیم.
خوشمزه بودن یک همبرگر به چه عواملی بستگی دارد؟ از نظر طعم و مزه می‌توان وجود مقدار کمی چربی، پخته بودن به میزان کافی و خوش نمک بودن را فاکتورهای تعیین کننده در طعم همبرگر دانست. از نظر بافت نیز همبرگری برای ما لذیذ است که کمی آبدار باشد، قابلیت ارتجاع داشته باشد و بخش‌ها و اجزای آن کاملا مشخص باشند. این‌ها فاکتورهایی هستند که دانشمندان می‌توانند در تهیه گوشت مصنوعی مد نظر داشته باشند.
در هر صورت هر کسی سلیقه متفاوتی در مورد طعم و بافت غذا دارد، مثلا برخی افراد ممکن است به گوشت‌های پرچرب علاقه داشته باشند اما برخی دیگر ترجیح می‌دهند گوشت بدون چربی مصرف کنند، اما عوامل مشترک زیادی وجود دارند که می‌تواند یک گوشت مصنوعی مطلوب را شکل دهد.
اگرچه هنوز دانشمندان در ابتدای راه قرار دارند و شاید تا روزی که غذاهای مصنوعی به غذاهای روزمره ما تبدیل شوند راه زیادی در پیش باشد اما این راهی است که آغاز شده و به نظر می‌رسد بازگشتی از آن وجود نخواهد داشت.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر در حوزه «تاثیرات باورنکردنی تکنولوژی نانو بر دنیای ما» را بخوانید.
آیا غذاهای مصنوعی به یک واقعیت تبدیل خواهند شد؟ حقیقت این است که منابع طبیعی کره زمین رو به اتمام است و با افزایش جمعیت، نیاز به غذا روز به روز در حال بیشتر شدن است. در این شرایط غذاهای مصنوعی یعنی غذاهایی که در آزمایشگاه کشت می‌شوند می‌توانند از بدتر شدن شرایط جلوگیری کنند. در این مقاله از مجله دلتا به پدیده غذاهای مصنوعی خواهیم پرداخت و به این سوال پاسخ خواهیم داد که آیا علم می‌تواند همبرگرهای خوشمزه‌تری بپزد؟
غذاهای مصنوعی از تخیل تا واقعیت
مدتی پیش سازمان غذا و داروی آمریکا، اولین گام را به سوی قانونی کردن تولید مواد غذایی این بار نه در مزارع بلکه در آزمایشگاه‌ها برداشت. ایده رشد دادن یک تکه استیک در آزمایشگاه به جای پرورش دادن یک گاو کامل از دهه ۱۸۹۰ در ذهن بشر وجود داشته و به موضوع داستان‌های علمی و تخیلی تبدیل شده است اما در سال ۲۰۱۳ اولین همبرگر از گوشت رشد یافته در آزمایشگاه تهیه شد.
موافقان این تکنولوژی، نام “گوشت تمیز” و یا “گوشت متمدن” را روی آن قرار دادند اما عبارت “گوشت” به مذاق کشاورزان و دامداران سنتی خوش نیامد و آن‌ها معتقد بودند که گوشت از حیوانات زنده به دست می‌آید و این عبارت در واقع نوعی دزدی اعتبار از دامداران است. اما مساله اینجاست که سلول‌های پایه‌ای که برای کشت گوشت در آزمایشگاه به کار می‌روند نیز از موجودات زنده به دست می‌آیند.
گوشت مصنوعی
بیشتر مردم گوشت دوست دارند و این غذا بخشی از خوراک روزانه آن‌ها را تشکیل می‌دهد اما وقتی صحبت از غذاهای مصنوعی و گوشت کشت شده می‌شود این افراد ممکن است نظر متفاوتی داشته باشند. بروس فردریک رئیس انجمن Good Food می‌گوید این یک تغییر اجتناب ناپذیر است و با تاثیر منفی کشاورزی و دامداری روی محیط زیست (از طریق تولید گازهای گلخانه‌ای و مصرف بالای آب و انرژی) وقت آن رسیده است که تجدید نظری در فرآیندهای تولید غذا داشته باشیم.
خوشمزه بودن یک همبرگر به چه عواملی بستگی دارد؟ از نظر طعم و مزه می‌توان وجود مقدار کمی چربی، پخته بودن به میزان کافی و خوش نمک بودن را فاکتورهای تعیین کننده در طعم همبرگر دانست. از نظر بافت نیز همبرگری برای ما لذیذ است که کمی آبدار باشد، قابلیت ارتجاع داشته باشد و بخش‌ها و اجزای آن کاملا مشخص باشند. این‌ها فاکتورهایی هستند که دانشمندان می‌توانند در تهیه گوشت مصنوعی مد نظر داشته باشند.
در هر صورت هر کسی سلیقه متفاوتی در مورد طعم و بافت غذا دارد، مثلا برخی افراد ممکن است به گوشت‌های پرچرب علاقه داشته باشند اما برخی دیگر ترجیح می‌دهند گوشت بدون چربی مصرف کنند، اما عوامل مشترک زیادی وجود دارند که می‌تواند یک گوشت مصنوعی مطلوب را شکل دهد.
اگرچه هنوز دانشمندان در ابتدای راه قرار دارند و شاید تا روزی که غذاهای مصنوعی به غذاهای روزمره ما تبدیل شوند راه زیادی در پیش باشد اما این راهی است که آغاز شده و به نظر می‌رسد بازگشتی از آن وجود نخواهد داشت.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر در حوزه «تاثیرات باورنکردنی تکنولوژی نانو بر دنیای ما» را بخوانید.
امیکرون و آنچه درباره خطرات ابتلا به آن باید بدانید